Druif "Barbera"
Il Barbera of la Barbera, allereerst staan we voor een eeuwenoude vraag, wat is het "geslacht van wijnen", in het geval van Barbera wordt deze als vrouw aangeduid, het resultaat komt van verschillende factoren.
Het geslacht komt uit de taaltraditie en als wijnexperts en sommeliers "la" Barbera zeggen (hetzelfde geldt voor Vernaccia en de Bonarda) volgens het lokale Piemontese gebruik en de aanduidingen van enkele letterkundigen, gebruikt de meerderheid van een deel van de niet-Piemontese consumenten echter "IL".
De Barbera is de op twee na meest aangeplante druif in heel Italië. In Piemonte is het dan ook de meest aangeplante druivensoort. De Barbera werd erg populair en verspreide zich in korte tijd op tafel en heeft een oude traditie waardoor het zich onderscheidt in Piemonte.
De aanwezigheid hiervan is eeuwenlang constant geweest met deze druif die wijdverspreid is in de gebieden van Asti, Alba, Alessandria. De benamingen zijn ook erg verschillend in de Langhe komt alleen de Barbera d’Alba DOC voor.
Kenmerken-druif
-
Bessenkleur | zwart.
-
Productiviteit | constant en overvloedig.
-
Blad | middelgroot, vijflobbig, met een viltige onderkant.
-
Tros | piramidevormig, zeer compact, met middelgrote ovale druiven, intens blauwe kleur als ze rijp zijn.
-
Oogst | begin oktober.
-
Wijnen | Barbera d'Alba Doc, Barbera d'Asti Docg, Alba Doc, Barbera del Monferrato Superiore Docg, Colli Tortonesi Barbera Doc, Piemonte Barbera Doc, Colline Saluzzesi Barbera Doc, Langhe Barbera Doc, Gabiano Doc, Rubino di Cantavenna Doc.
De diversiteit is ook substantieel aanwezig, aangezien het grondgebied per provincie verandert.
De wijnstok is in feite gevoelig voor de samenstelling van de grond waar hij wordt gekweekt en de klimatologische omstandigheden die hij ondergaat, daarom kunnen de jaargangen er van elkaar verschillen, evenals voor de productiegebieden.
Sinds 2000 zijn enkele deelgebieden van de teelt opgenomen in de denominaties om belangrijke gebieden, de zogenaamde cru's, af te bakenen voor Barbera d'Asti: Colli Astiani, Lauretum en Nizza.
Een hout gelagerde Barbera kan tussen enkele jaren tot bij de grootste cru's wel 15+ jaar bewaard worden, en verdienen het om bij een mooi diner geschonken te worden.
Barbera d’Asti DOCG, Barbera del Monferrato DOCG en Nizza DOCG, tegenwoordig echt een prima alternatief voor de eerder genoemde, dure, toppers van de Nebbiolo-druif.
Kenmerken-wijn
De Barbera is over het algemeen een wijn met een hoge zuurgraad, maar met variaties van zowel stille als levendige wijn, traditioneel intens robijnrood, maar ook rosé.
De hints van deze wijn zijn fruitig, vooral in de versies van de jonge Barbera, waar rood fruit en bloemige aroma's tijdens het rijpen pittiger en complexer worden - met name veroudering in hout, wat de complexiteit van aroma's, elegantie en harmonie geeft, beide in grote traditionele vaten dan in de kleine Franse barriques.
Makkelijk te drinken, in de mond geeft het een smaak die niet te intens of gestructureerd is, zacht ook door de lage aanwezigheid van tannines. Was Barbera in de traditie een eenvoudige tafelwijn, tegenwoordig worden veel producties beschouwd als uitstekende, fijne wijnen.
De meest geschikte combinaties zijn die met vlees, zoete en vette gerechten zoals oude kazen, crostini's met ham of salami, gerechten op basis van truffels.
Het bekendste vlees in de combinatie met Barbera zijn rosbief, gekookt vlees, worstjes, kalfsvlees met tonijnsaus, bagna cauda, jagerskip en rundertartaar. Onder de voorgerechten hebben vleessauzen de voorkeur, of met overheersende kazen.